Uzaklarda geceleri saymakla bitiremedim
Deli fırtınayla azgın dalgalarla boğuştum
Okyanus’un hırçınlığına yorgun düştüm
Kumsallarda bıkmadan hayallerini aradım
Yağmurlar altında aşkınla ıslandım
Aşkın gözyaşlarını yoluna sebil ettim ben!

Öylesine açım ki gözlerinden fışkıran aşka
Vuslat muştusu duygularım hazana döndü
Savrulup gittim meçhule kuru yaprak misali
Kavrulup köz oldu hasret yarası yüreğim
El vermez engin dağlar, yanmışım sevdana
Kardelenler gibi boyun büktüm yalnızlığıma...

Güneşim, Ay’ım, dermanım, her şeyimdin
Gül dalında açan masnavi gülümdün
Gülüşlerinde ömrüme ömür katanımdın
Yarim diyerek ince beline sarıldığımdın
Ela gözlerinden doğan mektabımdın
Gönlümü okşayan, dudaklarımda yarenimdin...

Şimdi çok uzaklardasın sevdamın yanığı
Kaç günlük ömrümüz kaldı ki şu dünyada
Karlı dağları aşıpta gelsem zaman bitmeden
Sen mahkum, bense yalnızlığımla kavgalı
Kan çanağı gözlerim, dinsin gayri açılarım
Gel, baharları bitirmeden kollarına atılayım...

Zafer Direniş
...

ANKARA