SUSMAK YALNIZLIĞIN ANA DİLİDİR
Susmak yalnızlığın ana dilidir, şiiridir, beni konuşmaya zorlama ne olur.
Ben sözün sularını tükettim, kaynağını kuruttum. Geriye bir büyük sessizlik kaldı yüreğimde kalabalıklar kadar büyük yalnızım geceler boyu akıp giden ırmaklar gibi karanlıklar içre, öyle yitik, öyle üzgün... Sularım toprağa sızıyor bak. Yüzümü geceler örtüyor. Binlerce taş saklanıyor içimde. <> Kim kimin derinliğini nereden görebilir... |
SUSMAK YALNIZLIĞIN ANA DİLİDİR
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı KUTLUYORUM...