Van Gogh'un odasında perde gibi gereksiz
Şahidim, dudağıma değen bütün alfabeler sessiz
Kafidir, içimde yazdıkça yok olan iblis Gezegenler hiç görmediğim rüyalar kadar sebepsiz Merhaba ben Van Gogh’un odasında perde gibi gereksiz Zaman içinde zararla veryansın edilen zaman Beni bana sorma, nedir uyanana rüyadan kalan? Zaten sen de bilirsin ölüler boğulmaz denizde Bitti bitecek dediğim nefesim, şaşırtmıyor bitmediğinde Bir sokak köpeği gibi sebepsiz tekmelenmiş Bu kadar acıya mahal çıkamadığım yörüngemmiş Artık ziyanı var bu böyle devam etmez Görmem gereken bir dünya, sadece okumam yetmez |
Ancak; nefes varken ölünür nefsinle...
Yaşarken ölmek kolay ve öyle günahı da yok, sevabı var.
Bir hakikati sizden okuduk...
selam ve dua ile...