HASRETİN YÜREĞİMİ YAKTI

işte yine o an !
hasretinin yüreğimi yaktığı
ellerimin ellerini delice aradığı
odama sinen kokunun
genzimi yaktığı an..

nasıl da tütüyorsun burnumda
ahh
nasıl da yana yana özlemini çekiyorum
bir bilsen

seni unuttum sanma sakın
gizli gizli şiirler yazıyorum Sana
kimseye göstermiyorum biliyor musun
döndüğünde Sana okuyacağım
sadece Sana..

bir tek Sen bileceksin yürek yangınımı
el bilmese de olur
boş ver boş ver..

şimdi
tam da şu an da
yeşil gözlerin geçiyor hayalimden
yine o tatlı gülüşünle bakıyorsun bana
uzatıyorum elimi
tam da dokunacakken zülüflerine
tam da hissetmişken nefesini göğsümde
uyanıyorum daldığım hayalden
yine bomboş oda
yine, yine yalnız ben

şu hasret ne acıymış arkadaş
her yudumu yaktı, kavurdu ciğerimi

ne dayanılmaz geceler yaşıyorum
bir bilsen !
ben yalnız
odam boş, bomboş
hava soğuk
üşüyorum, üşüyorum sensiz
anlıyor musun ?

şu memlekete de yaz gelmedi arkadaş
zaten yokluğun kuru ayaz
geceler ıssız
sensizlik zor
bir de özlemin var inceden içimizi yakan

sensiz geçen her gece
bir ömür kadar uzun
yokluğunun hüznü
iliklerime sirayet etti
hani şu sabır da olmasa
bil ki iflah olmam ben

özlüyorum seni
özlüyorum yürekten, yüreğimden..
hadi çık gel bu gece
misafir ol düşlerime
avuçlarımda ısıtayım nazende ellerini
yüreğinin gamzesinden öpeyim
üşüyen her yanımı nefesinle buluştur

yeşil gözlerine bürüneyim, düş misali

her satırında adımı nakş’et yüreğine
yine sev beni
yine aşık olayım sana
önceden olduğu gibi

yine aşık olayım sana
önceden olduğu gibi...

Yiğit Anka