Yeni Bir Türkü
1 yedi yıl daha demlensin.
Ölmezsek bir daha açarız dem’ini. Bir damla nefesçiğim akarım seller gibi Kök salarım kalbine deşme bulunmaz dibi Mevsim mevsim yeşerir doğar dal dal yapraklar Hep güneşi yoğurur gözlerimde topraklar Sözlerim tufan gezer dişlerim çeker nem’e Hey gidi kör gerçeklik çile benim kime ne Mum yakıyor güneşten şamanlarım dervişim Benimdir kilit taşı ben nereye ermişim Şimdi bu hayallerde girdiğim türlü kılık Kimdir peygamber, sen mi, çürümüş kanlı sarık Kara sancak taşıyan tutsaktır bu hilale Kumaşı Malazgirt’tir nakkaşı Çanakkale Dalgalan sen ki dertsiz, tasasız bin yıllardır Tut elimden a yârim bu zillet bana ar’dır Kafkasya Kırım benim şenlenen bozkırların Şimşek gibi eritsin çölü kıl çadırların Erciyes eteğinde ozanlarım terlesin Türk, insanı, insan da; uygarlığı birlesin Costantiniyye derler fitne fesat kahpendir Yıkılacak, yeniden kurulması uhdendir Balkanlar büyük emek saray yedi bitirdi Çadırdan saraylara girdiğim gün, yitirdi Can yoldaşlarım gibi bir bilinmez seferde Adı yok ocağında toplanacak nefer de Arifler verecek de usul usul nefesi Yürekler kendisinden hissedecek sesini Bastırmak için yine çıldıracak rütbeler Din diye sömürecek çapsız çapsız hutbeler Ben çok ağladım dostum bulanık sele döndüm Kahırla karışınca tertemiz hâle döndüm Gülzarımın kokusu yayılsın buram buram Ankalar küle dönmüş dağılmış gönül yuvam Bülbül; boynun vurulsun, gül; dikeniyle yansın. Yer yarılsın çatlasın gök düşsün yere insin Bülbül kimi kahırdır kimi kurumuş ırmak Gül mecazı şairin gerçek diken’i kırmak Beş bin yılımın sözü dilin dizginini tut Din haddini bilseydi kibirlenmezdi Nemrut Ne Nemrut ne Firavun ne Peygamber Halife Bu çağda gereksizdir gerek yoktur tarife Kimse eşkıya doğmaz bela olmaz it salmaz Cahıllık saldırırsa şeref namus şan kalmaz İnsanın hükmü kalmaz haksızlık yapılırsa İfridin sonu gelmez insandan sapılırsa Şair şiir dergâhı sen’i yenme fırsatı Geçmişe secde eden âlimin kan sanatı Kılıca yol gösteren kalemin erdemidir Erdem odur ki sözün gönül almış dem’idir Sözü eğip bükmeden söylemekse delilik O yüzden deli kana sökmez çapsız velilik Düşene el uzatmak Türk’ün büyük mirası Din dil ırk bilir miydi Türk’ün kimdi Havva’sı Bayrağı bayrak yapan ilim fen ve hukuktur Her devirde cahillik hayal satan guguktur İnsanlığın yasası kardeşliğin kıstası Eskilere özenen bence bir ruh hastası Bayrağı kim besliyor kan can nefes emek mi Sultanın yalanları insanları yemek mi Hem yerde hem de gökte alın yazım bir; insan Kimi gıpta ediyor kim der biçimsiz lisan İşte hep bu yüzdendir gülerim şu halime İnsanlık dediğim bir “insan” kutsal kelime Melek sahte, lügat sus, kan döktüm asırlarca Daha doymadım sanki doyamam parça parça Yiyelim efendiler çürümüş ve kokuşmuş Muz portakal elma dut balık dana domuz kuş Haram helal müstehap günah sevap ne varsa Fikir fakir düşünce hırsı kaldırıp tırsa Durun devir değişti eskiye eski denir Eskiyi taklit ettim, peynir, küflenmiş peynir Patates yazacaktım pes artık pata tes tes Dudaklarınız gülsün patates ve yes yes yes Ağlayın efendiler dinozor milletleri Kan dökmek için kalkıp kullanın ayetleri Düdük çal İsrafil’e uyansın uykusundan Görelim kim insanmış kimmiş üstün us’undan Mahşer mahşer denilen ey şairler gökte mi Yoksa kor taşıdığım dilimdeki yükte mi İdraksizler bilmem ne bahsediyor durmadan Cahıldan zalımlardan insafsızdan el aman Üç günlük dünya için beş bin yıldır bir yarış Hiç bitmedi bu savaş gelmez sahici barış On altı bin senedir belki daha da eski Mühür olur vururuz zalimlere bin keski Avcı dediler bizden sonra gelenler bize Hayatta kalmak için kan döktük dize dize Demiri eğeledik eyerledik atları Çıktık seyr ü sefere açtık şol kanatları Hiç düşman aramaya gerek yoktu, ki elbet Yukarıdan bakınca karıncaydı her millet Uygarlık gökte, yensek şu çekim yasasını Yeneriz elbet hem yılanı hem a’sasını |
kükrediği bir zamanda kaleme alınmış
çok değerli çok başarılı çalışma zevkle
okudum kutlarım
...............