AH ULAN SEVDAah ulan sevda bugün yüreğimin derme çatma çekmecelerinden döküldün öyle böyle değil duvarlarımı pencerelerimi kıra kıra yandı kandili söndü feri dökülsün dedim eskimeyen eskiler ortalık toz duman yüreğimin dumanı ay’ın sisine karıştı tozların birer adam yürüdü içime içime oysa ne taht var ne tahtrevan pecmurde kalp delik deşik bildiğin kevgir ne geçmişe ne geleceğe yer var ah ulan sevda tozdu adam candı yere basan bil artık kapında ben damında eller tozun göze değer kirpik deviremem suya sabuna değmeden Sibel Karagöz |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum.