DİZLERİMİN BAĞLARIumudu yastık yaptım uykuların koynuna süzülerek içimin odalarını yalın ayak dolaşmaya başladım seni aradım bütün odalar ışığını kaybetmiş sıvasını dökmüştü birden anılar dile geldi senli dünleri bugün gibi astı eski püskü çamaşırlar odalar arasına rengini yitirmiş mandalların boynuna asılmış tek tek intihar ediyor düşen tabureler sandalyeler ben yine çöktüm dizlerimin bağlarını tutarak neden dedim neden yoksun içimin bana benim içime söyleyeceğim tek yalan kalmadı titreyen ışıklar bir bir gözyaşlarımdan düştüler ben yine karanlığımın içinden geçtim SİBEL KARAGÖZ |