Emeklerken vazgeçtim büyümekten,
ayağa kalkmaktan.
Ne de olsa düşecektim.
Ne de olsa kanayan dizlerimi
annemden başkası öpmeyecekti.
Büyürsem düşecektim.
“Düşe kalka öğreneceksin”
diyecekti babam.
Herkesten;
benim bilmediğimi bildiğini iddia eden
herkesten,
gizlice nefret edecektim.
Belki bir gangster,
belki de nitelikli bir
serseri olacaktım.
Büyük adam olmayacaktım ben!
Hem büyürsem sana aşık olacaktım.
Sen beni tanıyana kadar sevecektin.
Tanıyınca vazgeçecektin.
Bir de gözden düşecektim.
Nasılsa düşe kalka...
Belki de beni unutana kadar sevecektin,
Ya da unutacak kadar sevecektin.
Ben,
beni unuttuğunu unutmak isteyecektim.
***
Meyhaneci Necmettin abi
rakıyı tazelerken
“bu son. kapatıyoruz” diyecekti.
Düştüğüm yolda tökezlerken düşecektim.
Düşe kalka...
Bir kadın/adam ile
çokça kişiyle paylaşılmış
bir yatağı paylaşacak,
dudaklarımı değil,
yüreğimi öpmesini arzulayacaktım.
Yolda bir çocuk sevecek,
kirli ellerimden utanacaktım.
Tenimden ellerini
ellerimden tenini kurtarmaya
çalışacaktım.
Kendimi sevmek sana,
seni sevmek çocuklara
haksızlık olacaktı.
Her neyse....
Büyük adam olmayacaktım ben!
Olsa olsa büyük bir çocuk olacaktım..
Büyük adam olmayacaktım ben!
Olsa olsa büyük bir çocuk olacaktım..


Şiir : Yunus KARABULUT

Seslendiren: kbbn