Geriye dönemem ki,
Mümkün olsa; belki de…
Yalan hikâyelerde olabilir bu ancak.
Dönmek istemiyorum ki,
Başka bir his telkin et,
Belki dikilebilir kılar yarayı,
Birkaç kulaç sonra bulunabilir kılar karayı,
Küçük bir çocukla kapatırım arayı.
Nefret yerine sevgi, kavga yerine barış,
Mümkünse zamanı bük ve kolaylaşsın hepsi.
Arayış içindeyim savaş alanında,
Hala.
Sağ elim kalem tutmakta,
Bazen silgi, bazen sargı bezi,
Bazen de bir büyüteç, bir dürbün, bir ışık.
Sol elim yumruk,
Hala.

Anlarsın ya beni,
Bulunmak istiyorum, anlaşılmak hala.
Umursamadan yapıyorum, öğreniyorum.
Ben hala yaralanıyorum,
Bu seferkiler hepsinden büyük,
Toprak üstünde yürümekten sıkıldığın an hariç.
Ve çok şey değişti toprak üstünde,
Bariz.
Daha çok hasta olur oldum,
Daha yalnız hisseder oldum,
Daha yalnız olmak ister,
Yatarken daha çok düşünür oldum.
Nefret birikir, sevgi çürür
Etrafımı hatıralar bürür,
Benimle kavgalar yürür, sancılar büyür.
Eskiye dönemem ki bu halde,
Kirliyim, aksiyim,
Artık sevgi değil aradığım, bulduğum ya da sahip olduğum.
Anlarsın ya beni,
Ya sevgi insanı ya da nefret insanı olursun.
Saçlarım da uzadı Kızıl Saçlı, tıpkı istediğin gibi,
Ancak yarayla dolu her yeri.
Geçer mi dersin?
Bilmem ben.

SCKaradeniz