Bir sözcüğün mezarını kazıyorum
Ve tebessüm yüklüyüm.
Az sonra infilak edecek göğün kanatlarında
Bir tutkuyum
Elbet hüzne dönük yüzüm ve
Sessizliği milat edindiğim
Orta şekerli bir acı kahve
Dinmeyen rahmete de duyduğum şükrün
Minvalinde ölümle içli dışlı bir vecize…


Her öğün saplandığım.
Göğün de kuşandığı bir zarafet
Aşkın kılıcı nasıl ki deldi evreni ortasından
İki yarım kürede
İşinin ehli bir aşk meleği
Belki de ölümle sözleşen
Bazen restleşen
Gaipten gelen bir ses
Telaffuzu olumsuz bir hurafe
Kanadığına mı yansın cehalet?
Kandığına mı inansın ihanet.

Bir med-cezir adeta o,
Sükûn dileyen esir
Asrın kavgası elbet
Hüzün kadar bitimsiz bir rivayet
Terennüm yüklü cebinde mevsimin
Kefenine sığınan bir şiir.

Günü b/öldük de töhmete
Gece geviş getiren bir esintinin minvalinde
Hıçkıran yüreğin de mizacı
Kimi zaman öfkesine yenik düşen faninin
Dinmeyen rüzgârı
Yetmedi mi ömrü ithaf ettiğimiz nefse
Son bir darbe de gelsin derinden.

Aşkı hicveden her öğreti
Masum bir temenniden başka bir şey değildi
Elbet içimizde gizli ukde
Kaybolmaya biat
Bıçkın bir hece
Karıp da maziyi imgelere
Şiir olmaya meylettik bir kere
Nasiplendiğimiz her acı
Elbet başımız gözümüz üstüne
Mademki kaderin ikramı
Soyut bir firardan çok fazlası
Ne zamanki yasladık başımızı
İnancın kıblesine.

Ölümsüzlüğün mucidi miydi şiirler?
Yosun tutan yeryüzünde asılı bir kıyım belki de
Derdest edilmiş varlığın hicvine
Delalet sanrılar:
Kırmızı kuşağı nazlı gelinin
Ebemkuşağına astığı dizeler şairin
Ölümse hükmeden
Ölmedik mi sanki defalarca…

Sefasını sürmekse cihanın
Maviden bir tebessüm mü ırak olan yeryüzünden?
Hele ki;
Yalnızlığın kabrinde saklı o teselli
Mimozaların da adalardaki bahçesi
Kıyama durduğumuz her şiir vakti
İzini sürmekle iştigal umudun.

Aşka ithafken yolculuğun her izi
Sevgiden medet ummadan
Yaşanmaz ki.
Hele ki ummanda saklı
Gölgelerden firar eden bir bedende
Konuşlu özlemin de sönmez aslı feri.

Kuşluk vakti hüzün içtiğimiz
Gece oldu mu dert yüklendiğimiz
Ay ışığını giyindiğimiz bir hürriyet belki
En tesirlisi olsa olsa
Nazenin bir şiirde saklı mehtap
Şairin kayıp mezarı ise
Eflatun bir düşte
Atıfta bulunulası yoldaş güneş
Demli mizacın da imdadına yetişti mi…

Düş kırığı bir yolculuk
Meftun geceden sarkan ipe tutunan
Bir ayraç hükmünde vardım ben bu sona
Nihai gölgemle neşreden bir ütopya
Asılı kaldığım her zincirden firar eden
Bir fetva
Aşkla özdeşleşen şiire de son ikaz
Sözcükler olmamalıydı kabrim.

Yalın ayak düşmekse yola
Azığa çektiğim düşlerin hazan makamı
Titreyen sesinde yüreğin ilamı
Göğe takılı bakışlarım
Bir şiirin de kasveti
Kâh umuda kâh acıya bandığım her imge.

Bukleleri dağınık işte mevsimin
Bir ihbarı var yetim düşlerin:
Kaybolan aşk gibi
Kaybolan mutluluk
Titrek sesinde yalnızlığın
Kefen bezine sarılı bir vecize
Körü körüne inanıp sevmek senin neyine.

Desturu olmadan çıkılmaz madem yola
Girdabında özlemin
Nazenin fısıltılar gider tuhafıma.
Hoşluğun tezahürü bir asa
Sefasını sürmek ömrün elbet kaldı başka bahara.