NefessizlikYolllar... Hep gidipte bitmeyen yollar! Sevgilinin ardından baktığım Sonunun gelmediği ucsuz bucaksız yollar. Hasreti bir küçük su damlasina hapseden, onunla göğün mavliğinde vuslat savrulan Dinmek bilmeyen uğultular var,kulaklarımda çınlayan Sen varsın sen! Aşk semaya ulaştığında Ben, diri diri toprağa gömülen yakamoz Kayıplara karışan Toprak ile bir bütün Yalnızlık iki büklüm olmuş fidan Bir türlü topraktan çıkamayan Sabahın dördünde ayaz yemiş gibi soğuğun yaktığı bedenim Ruhum! Ruhum yok zaten Senin gittiğin yollardan düştü ardına Ben ben de zaten yokum sevgili Ben bende zaten yokum Yoksun, ölüyüm... Sükûnet |