Ben kayboldum şiiri , insanın kendini arayışını anlatıyor aslında. Çoğumuz hep çarpışırız ikinci benlikle. O benlik beynimizin kıvrımlarında yol alırken, yolunu şaşırır çoğu zaman. Bizi ruhumuzun derinliklerinde bilinmedik yerlere götürür. O benlik istem dışıdır, iç güdüseldir, bazen çok uysal, bazen canavardır O bir sırdır içimizde. Kimselere söylenmez, Hep çarpışır dığer benlikle. Yaşam sevincini yok edercesine. Ölüler dünyasında yer arar durur durmadan. Ve insan nasıl meçhul bir şehirde kaybolup giderse evrenin kara deliklerinde kaybolup gider, taki beyin pusulasını buluncaya kadar. Şiirde kullandığınız imgeler öylesine güzel ki bende içinde kaybolup durdum. Ve sanki uzun bir labirentin içinde yolumu arar oldum. Böyle güzel bir şiiri okuyucuğa sunduğun için. sizi kutlarım .

Günün ortasındayım;
yine yalınayak,
yine yorgun,
yine yürüyorum.

Kimim ben?
Sokaklarda kaybolmuşum,
Bilinmeyenin takipçisi!

Kendimi takip ediyorum,
Gölgem önümde
Ve yürüyorum.

Düşlerim vardı,
Sevdiğim olsun.
O da beni sevsin.

Büyüdüm,
Bir çocuk emzirmeyi tatmadım,
Şaçlarım ağırdı,
Gün geçtikte umutsuzluk arttı,
Acı arttı.

Ağlamak mı?
Gözyaşlarım bile benden usanır oldu.
Akmaz oldu kimi zaman,
Aksaydı,
belki bir şeyler anlatabilirdim ...

Kaybolmuşum!



Hüzün’de yakışmış, şiir’de...
Tebrikler bayım

Özgün bir kalem sesiydi.
Tebrikler.

Farklıydı güzeldi şiirdi ve anlamlıydı bize de okumak düştü. Emeğinize yüreğinize sağlık kardeşim.

Ölü derimin
Adresini sormadım
Tebrikler
Harika
Yüreğin dert görmesin
Selam ve sevgiler

Abi bende kayboldum şiirde...
Zaten kayıptım iç denizlerimde, şimdi evrende...
Sanırım daha çok kaybolup gider bizim kafadakiler...

Adam gibi şiir...

Kal sağlıcakla...

BEN KAYBOLDUM

Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...