Evlat
Dualar ettim hergün
Senin o çocuk gülüşüne Tek mutluluğumdun sen İşten her yorgun gelişimde Uyurdun kıvır kıvır ensen TV karşısında ellerin elimde Seni izlemekti sevindiren En güzel senaryomdun sen Ne de güzel yaratmış yaratan Yönetmen ben mi olmalıydım Yoksa sen mi o bile büyük karar Babama benzerdim biraz Gösteremezdim sevgi sarılarak Ayıpmıydı yanlış mı bilmem Öpemezdim mesela Dudağım değmemeliydi tene İncittim sanırdım belki İncitmemeliydim seni ben bile Bir tek huzur olacaktı çevrende Mutlu olmalıydın şu evrende Dürüstlük kalmalıydı yadigar Bir de cömertlik olacaktı kar Kazık yersin belki sende çok Ama anlarsın iyi olmak zor Vefakar dostlar kalır son Bir tek onlar yeter sana korkma Yalansız bir dünya kur kendine O yeter sana cennet gözlü evlat Yaşarız neyse onu mukadderat Hikayeler anlatırdın inatla Tombul tombul şişen yanakla Ali vardı yanında bir de Mehmet Birisi iyiydi diğeriyse şirret Vardı her maceranda zillet Oysa hayaldi yoktu hiç bir silüet Dinlerdim ama doluydu kafam Korkardım kalmasın sana bu illet Dün ne de çabuk bitti babam Nasıl da geçti onca zaman Sen koca bir adam şimdi Karşımda bir selvisin duran Başardım mı büyüttüm mü seni Sildim mi zihnindeki kara izleri Saçlarıma doldu karlar bak şimdi Ne ara dağıldı başımda duman Yare gidecek şimdi aklın Gidecek bir gün gitmesine de Kalacak yapayalnız bu adam Paylaşmak kolay mı seni Boş mu kalacak sonra odan İçgüveysi olmak bozar seni Al da gel gül yüzüyle gelini Hamur açamam size belki Çay demlerim buram buram Bir de omlet yaptımmıydı Tadına doyulmaz inan Ah be yalnızlık ah be zaman İki hainsiniz beni korkuya salan Daha şimdiden kalmadı derman Akan gözyaşım dillere destan Kıskanırım ben seni evlat Gitme e mi gitme olma cellat Koyma sakın etme beni ahlat Şaşı bakan kem gözlere inat Yaşat beni sosuza dek Daima sol yanimda durarak Son rakıma ol saki Mutluluğumuz kalsın baki! |