SEN OKYANUS'SUN
Kırılacak bir yeri
kalmadı hiç kalbimin. Uzun bir Kervan bu. Bağrı yanıkların, gözü yaşlıların, yürüdüğü... ’O’ güzelin uğruna. Ben, ’Aşk’ derim; Sen, Mevlâ ! Tutmuş yüreğini, ’O’ sıcacık elleriyle, bir kere... Ağaçlar kalem, denizler mürekkep... Hadi; verme canını yoluna ! Olma divane uğruna ! Sarılma, hadi; Nur’una? Varlığının sebebiyse, yokluğunun mimarı. Ve, yeniden, yeniden yapmaya muktedir. Yıkılan tüm bu binaları ! Eyy Her şeyin sahibi ! Bir can nedir ki senin için verilen... Evvel’im ’Sen’ sin, bilirim. Korkardım; Ahir’imi bilmesem ! Gözümdeki her damla, çağlayan olsun... ’Ben; küçücük bir damla’ ’SEN OKYANUS’SUN’ ... Nigar Güler.. |