İlahî Hüküm
Güneş, Ay’ın ardı sıra
Biri gelir, biri gider Ezelden böyle bu sıra Gün doğunca gece yiter Siyahtan sonra hep beyaz Gelip, ortalığı aklar Kışın sembolüdür ayaz Onun, devamıda bahar Bazen hasret, bazen vuslat Hep diğerini kovalar Yoksa , yaşanmaz bu hayat Biri güz, biri ilkbahar Vardır her derdin dermanı Kendinde, ağacın kurdu Kimse bilmezken Lokman’ı Dermansızlar, O’nu buldu Yaşam, ölüm iç içedir Evvel doğum, ahir ölüm Sonrası bir bilmecedir Bu döngü, "İlâhî hüküm" İbrahım Taşdemir |