AKLIMA OLTA MİSALİ SEN TAKILIYORSUN
bir vaveyla ki kulakları sağır hale getiriyor
bir vaveyla ki dili lal ediyor kaç sevdalar eskittim şu haddini bilmez gönlümde ve kaç uçurumun kenarından ellerim kelepçeli döndüm bedenim yangın yeri bedenime sanki saplamışlar hançeri ve şimdi; gümanıma yel ekip düşler deryasının kıyılarından yalın ayak yürüyorum ayağımda midye kırıkları ayağımda yosun artıkları ama martılar onlar yine kanat çırpıyor lâkin aklıma olta misali sen takılıyorsun insanın yüreğinden daha uzun yol insanın yüreğinden daha derin göl var mı ki? deprem de orada depreşmede erdem de orada çeşmede sonunda anladım ki ağlamak ruhun kanama seansıdır ne yazık ki pansumanı yok ne yazık ki enstrümanı yok |