Bu Şehir Bozkırı Efsunlayan İl
Dokunaklı bir şiirdi gülüşün
Berrak zamanlardan ana yadigâr Sırçadan köşklerde görülen düşün Naz mümessilisin sen diyar diyar Demir mazgalların soğuk duşu gün Yağmur tanesinde yuvalı hüzün Turna teleğine selam emanet Billur bakışların artık buğulu İncesin zarifsin narinsin gayet Sensiz hüzünlü park şimdi Kuğulu Demir mazgalların soğuk duşu gün Yağmur tanesinde yuvalı hüzün Su beste sesinde sesin misafir Cemre düştü sözcüklerin özüne Hüzün yağmurunda yununca safir Perde iner turnaların gözüne Demir mazgalların soğuk duşu gün Yağmur tanesinde yuvalı hüzün Erguvan dalları salkım saçak renk Baharı muştular efsane yeşil. Ankara telinde bir bozuk ahenk Bu şehir bozkırı efsunlayan il Demir mazgalların soğuk duşu gün Yağmur tanesinde yuvalı hüzün Ankara, 11 Nisan 2020 İbrahim Kilik |
Şiire uymaz yorumum, farkındayım... bam telimdir Ankara, affola!
Saygıyla güzel şiire...