HAYAT VE İNSAN
Dünyayı yüklenip alır sırtına
Gam keder ne varsa taşıyor insan İçinde kopsa da bin bir fırtına Aklının gücüyle aşıyor insan Hayatla baş başa yalnız kalınca Anılar kapıyı tek tek çalınca Özlemler koşarak ruha dalınca Çaresiz! Maziyi deşiyor insan O mahmur gözleri yola dalınca Hayalleri bir bir göze gelince Ne zaman bir kabus düşü bölünce O an uçurumdan düşüyor insan Bir garip yolcudur yalnız başına Karışmaz kimsenin pişen aşına Zerrece isyanı olmaz yaşına Haline şükredip yaşıyor insan Donsa da sözleri düşmeden dile Yarını bekliyor umudu ile Kurduğu düşleri ağlatsa bile Gönül sarayını döşüyor insan... Gülseren MORKAN |