HER ŞEYİ SATIN ALABİLİRSİNİZ AMA MUTLULUĞU ASLAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Aşk karın doyurmuyor diyenlere ithaf olunur...
Bir dostumun sevdiğinden ayrılmasına sebep olan ve beni de etkileyen yukarıdaki kelimelerden ortaya çıkan bir şiirdir...
Erken geldi ilkbahar ,Çiçekler erken açtı
Dolu vurdu dallarına, Doğamadan öldüler Filizlenmemişlerdi oysa daha. Toprağa cansız düştüler. Tıpkı Anadolu köylerinde, toprakları tırnaklarıyla kazarak tarlalar da doğum yapan analar gibi Anadolu’nun her köşesinde ağırlık taşımaktan ölü çocuk doğuran bacılar gibi Filizlenmeden, Gün yüzü görmeden,doğmadan öldü bebekler kadınlar. Bu onların kaderi miydi, Yoksa kaderlerini başkaları mı belirlemişti. Bir dilim ekmek için marabalık yapan insanlarımız Fakirdiler ama gönülleri hep zengindi... Anadolu’mun öte yüzü; Zengin adamın karısı hamileydi Yediği bal, tereyağı ve havyardı Doğdu çocuk havuzda su içinde çok sağlıklıydı Zenginin yüzü güldü onların yüzü hep gülerdi zaten Fakirin yüzü soluktu, hep yaslıydı Yüzüne vurmuştu hüzün gençti ama yaşlıydı Zengin parayı verdi hep satın aldı, Fakir para bulamadı hep sefil oldu Zengin şatafatlı otellerde yaptı düğünlerini, Fakir mahalle meydanlarında zar zor... Oysa zengini zengin eden hep bu emekçiler di Dünya hep çalışmayan zenginin oldu Parayı sayıp hep mutluluk doldu Aşkı da aldı parasıyla... Kadınların en güzellerine ev açıp mahremlerine aldı Dünya hep zenginin Toprak fakirin oldu. Cepleri zengindi zenginin ama Çoğunun gönülleri fakirdi. Ve şunu bilmiyorlardı Her şeyi satın alabilirler ama Mutluluğu asla... Kazım Doğan |
Dünya hep çalışmayan zenginin oldu
Her harfi yüreğimin sesi gibiydi
Hiç pişman değiliz seviyoruz bulunduğumuz yeri.
Tebrik eder, selamlar, saygılar sunarım.