Bu kâinatın kaidesi, kanunları vardır
Bunlara ihanet eden de sadece insandır
Ey gafil, ey cahil olan kul!
Hakkın, hukukun, niye hep tabuttadır

Nerde, yeryüzünde ilahi adalet
Niye her şeye dini edersin alet
Belli değil insanlığın, Müslümanlığın
Bunlar Yahudilerden mi etti sirayet

Terk ettin, insanlık vasıflarını
Hayatından uzaklaştırdın Kuran’ı
Yayınca bu düşünceni yeryüzüne
Allah da böyle verir iste belanı

Zalimin zulmüne seyirci kaldık
Mazlumun ahını yerde bıraktık
O kadar kanıksadık ki bütün bunları
Akıbetimizi hiç hesaplamadık

Yaptıklarımızın kar kalacağını sandık
Gittikçe dünyaya daha çok daldık
Her gün biraz daha, biraz daha batarak
İnsanlığın sonuna bu şekilde vardık

Mahlûkun başıboş yaratıldığını mı sandın
Hangi dinsize, hangi imansıza kandın
Gün geçtikçe daha da azgınlaşarak
Serencamını işte bu şekilde hazırladın

Çok egoist, çok bencil davrandık
İnsanlığı terk edip, ırka sarıldık
Yanı başımızdaki aç komşumuzu
Ne görebildik, ne de tanıdık

İnsanı, ideolojiyi, ilah edindik
İlahi sistem yerine beşeriyeti seçtik
Hep artırdık aramızdaki kini, nefreti
Nefsimize, gururumuza böyle yenildik

Gücümüz, ezme sebebimiz oldu
Atıl düşüncemiz, beynimizi yordu
Uzaklaşınca bizden insani değerler
Bindiğimiz gemiler karaya vurdu

Kâinatta hep düzen, hep insicam vardır
Bizim yaptıklarımız kıt aklımız kadardır
Kendinden aciz olan koruyabilir mi kâinatı
Bu, “kendimi bulurum” dediğin kaçıcı bahardır

Aslında naçiz, bikes ve de çaresiziz
Bazen bir sinekle bile baş edemez hiç birimiz
Öyle işe yaramaz patavatlar, hamasetler
Görüyorsun bir virüse bile yenilmekteyiz


Sabri BAZANCİR
29.03.2020-Ankara