DIŞIMDAKİ GÖLGENİN KIRIK ÖYKÜSÜ‘‘Güneş yarın yine doğacak ve ben yarın yine görmeyeceğim’’ ………………..(Kör bir dilenci) Karanlığın en demlisini gözlerimde mayaladı hayat Anam isyan ederken rahmine Doğuştan kekeme kasabanın çatlaklarına Işığa dair kelimeler saklardı (Tuzlu)suluboya manzara resimlere hep güneş batarken dokunurum Allah rızası için… ‘‘Bir camii avlusuna bırakılmışım’’ Halen taşırım sol omzumdaki kırık nazar boncuğunu Kimseninkine benzemez hayallerim renksiz sessiz hep yarım yamalak kendi tenine küskün Sahi;bir gün ayağı takılır mı hayatın anamın avluda bıraktığı gözyaşına ? ‘‘Dua etmeği bana duvarlar öğretti’’ Uzaktan da sevmeği bilmeli insan ‘‘Allah sevdiğine kavuştursun !’’derken Her seferinde ben duydum keşkeyi anımsatan iççekişleri bir de kaldırımlar taşlarına dualarımın sindiği. ‘‘Def çalmayı kör bakışlarıma konan güvercinler öğretti ’’ Bakır bir tasta umutlarıma maya çaldım Bağdat semâlarında vurulurken bir kuş Ellerim öyle uzaktı ki Tanrı’ya Gözlerim utanmamayı öğretti dilime Ağzım kireç kuyusu Günâhlar silkelenir sesimin değdiği yerde ‘‘Sokakta yatmayı mendilim öğretti bana’’ Kutsandım ömrümce Dualarımın teline paranın sesi dokundu Buruşukluğunda sakladım rızkımı paklamak için ellerin kirini açtığım mendilde Nabza yakışana teğet soludum yaşamı Suretimi aramadım vitrinlerde bu yüzden Asla merak etmedim aynaları ‘‘Güneş yarın yine doğacak ve ben yarın yine görmeyeceğim’’ |
anamın avluda bıraktığı gözyaşına ?
hocam bu şiiriniz bir tarafa diğerleri bir tarafa...
bu muhtevada bir şiire nasıl başarılar denilir bilemiyorum ya da tebrikler...
ya hu bırakılmışlığı mı tebrik edeceğiz,
he anladım anlatımı...
anlatım ve ağrı bir bütündü...
tebrikler...