HZ.İBRAHİM'İN BAŞKALDIRISI 4
İbrahim’in Başkaldırısı ve Nemrut
NEMRUT Kİ Nemrut ki Tanrıyım ben diyordu Kullarımın ve yeryüzünün tanrısı Büyükleniyordu Harran’ın Tanrısı Nemrut Bilmiyordu Allah onu nasıl getirmişti dünyaya Unutmuştu Unutturmuştu lakin Allah açık etti bu sırrı Nemrut demişti kim hatırlatırsa Bu olayı vallahi vururum kellesini Ve yapmıştı dediğini Kim biliyorduysa o günleri Ödemişti bedelini vererek zavallı kellesini Kellesini vermişti biçareler Bildikleri bir olay yüzünden Bir hiç yüzünden Alt tarafı babasız bir piç yüzünden O unutmuştu babasızlığını unutturmuştu herkese Zorbalıkla Kan dökücülükle sindirmişti herkesi despotlukla Despotlukla inim inim inletmişti herkesi Bir de tanrılığını ilan etmişti üstüne üstlük Zavallı nereden gelip nereye gittiğini unutarak Ve unutturarak herkese İşte biz de şimdi açığa çıkaracağız bu hadiseyi Allah’ın faş ettiği bu sırrı peygamberleriyle Raviyan-ı ahbar nakilan-ı asar diye başlayalım söze İşbu Nemrut denen nam kişi kendini Tanrı sanan Bir veledi zina idi annesi utancından Karnında bu zavallı veled-i zina bindi bir gemiye Gemi battı denizin ortasında onun zulüm eserinden Nemrudun zulmü ezel ebed eskiydi Ta ana karnındayken de ne olacağı belliydi Gemi parçalandı da dalgaların etkisiyle Battı gitti denizin dibine Bir parçası kaldı koca geminin deniz üstünde Ve o parçanın üstünde bir kadın hamile Hamlettiği de Nemrut nam firavun kişiydi ’Geleceğin kara gözlü zalimlerindendi’ Zalimlerin başı olacak kişi Nemrut Ve annesi doğurdu onu o tahta parçasında O tahta parçasında doğurdu onu ve öldü susuzluktan Acıdan ve kan kaybından Sebebi şimdi bizce meçhul bir olaydan Ama aklın yolu bir Bir hamile bu halde nasıl hayatta kalabilir Ve Ölecekse hangi sebepten ölebilir Burası çok önemli değil Önemli olan bu çocuğun Nasıl kurtulduğu bu ortamdan Nasıl yaşadığı ve nasıl bu makamlara tırmanıp Kendini bir şey zannettiğidir: Dalgalar vurup dururken anne Düşüp boylarken denizin dibini Kurtulur bu bizim Nemrut beyefendi NemrutCuk Dalgalar vura vura O kalas parçasına Kalas parçası varır kıyıya Kıyıda görenler bu durumu Sahip çıkarlar bu melun kurtçuğa Nemrutçuğa El üstünde tutarlar onu Büyütürler En güzel ve değerli yiyeceklerle Kuş sütüyle beslerler onu büyütürler Sonra ne mi olur O tırmana tırmana en yüksek makamları Ulaşır en yüce makama Hükümdarlığa İlan ediverir tanrılığını İşte böyleyken böyle Nemrut’un tanrılığı böyle başlar ve biter daha hazin bir şekilde Şimdi bize düşen bu hazin başlangıcın Daha hazin sonucunu anlatmak Anlatamazsak bu kalemi kırmak Ne oldu sonra İbrahimler savaşan Nemrut savaşa savaşa yenildi Kurban etmek istedi Allah’a Kabul etmedi İbrahim Onun peygamberliğine inanmadıkça Ve vurmadıkça yere devirmedikçe putları Yıkmadık çaput haneyi Allah’ın evine çevirmedikçe mabetleri Dini Allah’ın dini olarak kabul etmedikçe Ve kendini fakir aciz bir kul olarak görmedikçe Halkının üstünden zulüm ayağını çekmedikçe Kabul olmaz olmayacak hiçbir zaman yalancıktan kurban Yaklaştırmaz Allah’a Uzaklaştırır aksine Nasıl ki inanmadığı halde İnanır görünmek makbul değil Müslümanlık sayılmaz Münafıklıktır Aynen öyle Zulme İslam kılıfı giydirmekle zulüm Zulüm olmaktan çıkmaz çıkamayacak Böyle bir iman Allah tarafından kabul olunmadı Kabul olunamaz İbrahim de kabul etmedi edemezdi tabii Böyle bir imanı Allah hiç kabul etmez etmeyecek hiçbir zaman Öyle olsa Zalim olurdu Allah Zalimlerin yardımcısı olurdu Bu olamaz Allah zulme razı değil Olamaz Allah’ın dini zulüm için değil Adalet içindir Adalet ve hak hâkim olsun diyedir Yeryüzüne Kimse kimseyi ezmesin diye gönderilir peygamberler Allah adildir adaleti emreder Kızdı köpürdü bu cevabı alınca Önce kovduğu İbrahim ve inananlarına Sonradan engel olmak istedi Koşturdu askerlerini onların ardı sıra Musa’nın ardından kovalayan Firavun gibi Bu zavallı Firavun soyu hep aynı Gidin dedi bizim dili konuşan herkesi Yakalayın ve getirin hepsini öldüreyim Ölüme susadım ben ölümlere Kurbanımı kabul etmeyin Allah’ın müminlerinin ölümlerini Görmek istiyorum ben Derken Nemrut öfkesinden hastalandı Bir sivrisinek girdi burnundan Beynine Beyninde kazan kaldırdı Nemrut adamlar tuttu onu sustursunlar diye Onu susturmak için Kafasına vursunlar diye Vurdukça vurdular onun emriyle acısını dindirmek için Dindiremediler Vurdular durdular Nemrut korkunç işkenceler içinde Can verdi ve geberdi Ben Allah’ım diye diye Ben Allah’ınızım sizin Sizin en büyük tanrınızım ben İbrahim’e inanmayın Dedi ve korkunç bir çığlıkla geberdi Geberecek bütün zalimler aynı leş ölümleriyle Ve gidecekler cehenneme Zalimler için yaşasın cehennem 13,04,15 Ahmet KEMAL |
Her bir Şiiriniz kıymet arzediyor.
Gelecek nesiller istifade eder inşallah.
Saygı ve SEvgiler sunuyorum.
Selâm ve Duâ ile Allahâ emanet olunuz.