Baharda Karantina
Karantinadayım, çıkmıyor sesim,
Binalar parmaksız, beton kafesim, Baharı beklerken, söndü hevesim; Bir virüslük canım var imiş meğer. Korkar olduk, beşer iken beşerden, Bir sınav bekliyor, görünmez, şerden, Kasıp da kavurdu, dünyayı birden; Dar günde, tek Rabbim, yâr imiş meğer. Merhamet kalmadı, arttı zulümler, Vakalar çoğaldı, gelir ölümler, Elden bir şey gelmez, aciz ilimler; Çaresi bulunmaz, sır imiş meğer. Kendimle kalmanın, en iyi yanı, Tefekküre dalıp, düşünme anı, Yorgun bedenime, konmadan tanı; Aldığım her nefes, nur imiş meğer. Fırtınalı günler, elbet geçecek, Kırlarda papatya, nergis açacak, Kırlangıçlar kanat çırpıp uçacak; Sabırla sınanmak, zor imiş meğer. 23.03.2020 Muhittin Alaca |