İçimde bir volkan var,
Her an patlama noktasında.
Dört mevsim gibi;
Bir bakıyorum esiyor,
Bir bakıyorum yağıyor,
Bir bakıyorum gürlüyor,
Bir bakıyorum çok sakin...

Kendime inanamıyorum,
Kendimi koca bir boşlukta hissediyorum...
Her yerde insanlar var ama ben içlerinden,
Kaybolan biri gibiyim.
Yanımda hiç kimse yok,
Her yerde yalnız ve tekim.

Her gün bir başka yerde yaşayan,
Bir başına sahipsiz bir insan gibiyim...
Gün içinde bazen kendimin;
Nerede olduğumu bile bilemiyorum,
Yaşayan ölü gibiyim...

Hayat nasıl geçiyor bilmiyorum,
Kırk yıllık ömrüm bom boş geçti.
Ama yapacak bir şeyim yok...
Her şeye rağmen buna yaşamak denirse;
Hayatı öylesine yaşıyorum...

16:13 19.03.2020

Fatma Gül

Bu şiiri,kendim için içimden geldiği şekilde yazdım.
Okuyucularıma sevgi ve saygılarımla.