(Fasl-ı Muhabbet Şiiri)

Çukurova biter dağları başlar
Yaylaya gidene yoldur Kadirli.
Soğuğu üşütmez sıcağı haşlar
Fakire hem kanat koldur Kadirli.

Savrun(1), seyredenin aklını çelen
Çıktığı gözünde kayayı delen
Küçük derelerle birleşip gelen
Suyuna ayağın daldır Kadirli

Kadirli’miz şair ozan yatağı
Türkmen boylarının yurdu otağı
Yeri ise Toros dağı eteği
Gönlümdeki yeri il’dir Kadirli

“Vuraa vura” derdi Vahap Kocaman
Gönlü gençti bize derdi kocama’n
Ne yüreği vardı şöyle kocaman
Âşığa cenneti buldur Kadirli

Halil Karabulut şiirde usta
Son zamanı geçti genelde hasta
Kabri Mehmetli’de(2) seveni yasta
Ozan şair gür bir daldır Kadirli

Feymâni ustamız sazı elinde
Ayağında şalvar kuşak belinde
Türkü nağmeleri sazın telinde
Sende şair ozan boldur Kadirli.

Çamlı kahve koyu sohbet yeridir
Hamidiye camisinden beridir
Ağam deyip başlar sözün eridir
Nâmını her yere bildir Kadirli

Cümlenin sonunda hep BRE(3) denir
Sıcakla yaşanır az benimsenir
Acılı şalgamla kebaplar yenir
Haline şükreden kuldur Kadirli

Alacami, şehrin gururu mabed
Türk yurdunda cami kalacak ebed
Ezanlar okunsun tâ ilelebed
Minarede güldür güldür Kadirli

Sülemiş’ten(4) seyredersin dağları
Karatepe hatırlatır çağları
Bağdaş yaylasında tereyağları
Deren akar şıldır şıldır Kadirli.

Kars-i Maraş imiş Kadirli denmiş
Dokuz yüz yirmide düşmanı yenmiş
Torunları ecdadını beğenmiş
Tarihi ayağa kaldır Kadirli.

Ticaret merkezi uzun çarşıdır
Esnaf hile hurda işe karşıdır
Âhilik bir kültür dost yarışıdır
EDB, eldir dildir beldir Kadirli.

Yörük Türkmen yazın yaylaya çıkar
İmkânı ne ise göçünü yıkar
Yazın Çukurova insanı sıkar
Yayla için erzak doldur Kadirli.

Kara şalvar beyaz mintan(5) yakışır
Gönül böyle işte kızlar bakışır
Gönülden gönüle sevgi akışır
Seven gönül sende lâldir Kadirli

Sırtını dayamış Toros dağına
Balık gelir göletteki ağına
Nazarlar değmesin bahçe bağına
Her tarafı nergis güldür Kadirli.

Dağa taşa zeytin diken kazanır
Memmed(6) emmi bakar iken özenir
Çoğu sene meyvelerle bezenir
Bahçesi, meyveli daldır Kadirli

Turp ekilir hasat yapılır kışın
O soğuk günlerde yıkanır, düşün
Çalışan işçinin parası peşin
Ağada bırakma aldır Kadirli.

Nar bahçesi iri dişli nar verir
Bazı sene olmaz, bazen var verir
İsteyene ela gözlü yar verir
Aşk, gönüldeki teldir Kadirli.

Turunçgilin her çeşidi yetişir
Dallarında türlü kuşlar ötüşür
Gölgesinde âşıkları atışır
Türkü söylet sazı çaldır Kadirli.

Islah ordusu da göçerler için
İskan olmuyorlar sebep ne niçin
Ahmet Cevdet paşa geldi o biçim
İskân oldu paldır küldür Kadirli.

Derviş paşa yardımcıymış orduda
İskân etmiş dağda kuşu kurdu da
Düzene girmiştir Pazar(7) yurdu da
Eşkıya düzeni züldür Kadirli.

Kadirli kozanın fıkrası boldur
Yılan ile onu çuvala doldur
Fıkra uyduranlar beşinci koldur
Artık o yılanı öldür Kadirli.

Kent meydanı burda şehrin göbeği
Şehir müzesinde durur dibeği
Hem de huğ eviyle mısır höbeği
Kurulan çadır da ‘kıl’dır Kadirli.

Bir kaymakam varmış adı Mehmet Can
Yenilik getirmiş şehre taze kan
Yürüyüşe rağmen tayini çıkan
Olmuş bu lekeyi sildir Kadirli

Aslantaş barajı cana can katar
Barajda balıklar hep kuyruk atar
Balıkçı, kısmetse balığı tutar
Oltada uyaran zildir Kadirli.

Türk’ün aslı konargöçer biline
Yanlış bilinenler mutlak siline
Sahip çık törene ve diline
İşi sıkı tutan eldir Kadirli.

Albayrağ’ım nazlı nazlı dalgalan
Şehitlerim, gölgesinde gölgelen
Türk Gençliği oku öğren bilgilen
Gençlikteki bu ne hâldir Kadirli.

Şehitlik gülistan kırmızı güller
Şehitler kabrinde açılmış eller
Gözü yaşlı Kur’an okuyor diller
Çok şehit var sanki seldir Kadirli.

Behlül, geldin işte bura son durak
Yaş geçiyor ölüm ne kadar ırak
Dünyevi işleri, gecikme bırak
İman ile beni öldür Kadirli.
15.03.2020

(1) Savrun:İlçenin içinden geçen Ceyhan nehrinin bir kolu olan çay.
(2) Mehmetli: Şimdi Sumbas ilçesine bağlı rahmetli Şair
Halil Karabulut’un doğup büyüdüğü bir kasaba
(3) BRE: Mahalli şive, cümlenin başında olursa EBRE olur.
(4)Sülemiş: Şehir merkezinde çamlık ve üzerinde
otel ve çay bahçesi bulunan dinlenme yeri.
(5) Mintan: Gömlek
(6) Memmet: Mehmetin burada şive olarak
söylenişi.Ahmete ehmet dendiği gibi..
(7) Pazar: Kars, Pazar demekmiş. İslah ordusu gelmeden
önce aşiret kavgaları ve eşkıyalar yüzünden halk hep
dağlara sığınmış ve Kasabada sadece alış veriş günleri
kalabalık olurmuş.