CORONA'NIN HİKAYESİ
Mazlumun sinesinde vahşi amellerini
Test eden medeniyet sarılınca silaha, Bir çocuk ah ederek kaldırdı ellerini, Dedi: "Sizi şikayet edeceğim Allah’a! " "Savaş ne bilmiyorum ben daha çok küçüğüm, Gül tutuyor ellerim düşün artık yakamdan. Ben zulmün külfetini sırtlamış bir çocuğum Yardım dileniyorum o en ulu makamdan." Kör dünya, çocukları sahipsiz mi sanmıştı? Bu acı göz yaşından, bu dert, bu yara kandan. Milyonların feryadı arşa kanatlanmıştı, Irak, Doğu Türkistan, Filistin, Arakan’dan. Kimsesizler kimsesi, açınca kucağını Gafletteki insanı şaşkına döndürmüştü. Çocukları öldüren cellatın ocağını, Çocuğu öldürmeyen virüsle söndürmüştü. Hüsamettin Kandemir |