KUMRULAR
KUMRULAR
Ey bu karlı ormanın kara bahtlı kumrusu Her şey düzgün giderken tersine mi akar su Gugukçuk ötüşüyle başlar gönülde sevda Aşk yoksa, canan yoksa beklenmez olur ferda Ölen var, öldüren var, böyle sağlanmış denge Alıp götürdü kalbi, göklerden inen gölge Kara bir taş mı değdi kanayan kanadına Kara yazı denilmiş kara bahtın adına Kartal yuvalarında ölüm uykusunda eş Kanat gölgeleriyle tükenmektedir güneş Yalnız kalmıştı yalnız, yalnızlık ona zulüm Nefessizdi nefessiz, nefessizlik zor ölüm Nasıl parçaladıysa kalbinin üzerini Ölü bir kumru aldı sağ olanın yerini Sevmek ve de sevilmek başka heyecansa da Aynı amaca ölüm, giden iki cansa da Bülbül şahit, gül gördü, can cananda firari Yaşadığı sevdayı inkar etmez Coşari Anlat bülbül, anla gül, de ki gönlü bir çöldü Sevdi, sevildi, hasret yangınlarıyla öldü İbrahim COŞAR |