-İNSAN HER KOŞULDA İNSAN-ne zaman görse lir çalardı gönlü alamazdı kendini oha demekten ah şu maçoluğun neyleyim ela gözlerini öylesine yeşil midir ki ufkunda o vadi? ne zaman görse lir çalardı da gönlü sanmam ki maureen o’hara’dan bahsederdi atlar bulutlarla yarışsa da o harada yeleli saçlarıyla bir dişi kısrak misali isim benzerliği miydi esmeralda bilinmez ya sanmam ki maureen o’hara’dan bahsederdi kendi esmer, gözü kim bilir hangi alda atmosferine verilirdi de harbin pus yüklü göğün altında dahi hayal etmek imkânsız mıydı mavilikleri? ah nârına yandığım dünya ah! kendi esmer de, gözü kim bilir hangi alda bomba sesleri arasında ne sarışın bombalar hayal ederdi inceden kulaklarında yankılanan lili marleen ezgisi ve küllenen insani duyarlılığıyla gönderirdi bir hisse yorgun ruhlara bomba sesleri arasında... L.T. |