Yıkılmış Devrilen Çürümüş Ağaç Gibiyim
Daldım gittim derinlerdeyim
Sorma bana kendi kendimle sorunum Kimselerin kabahat yok Ben kendi kendimi yedim bitirdim Sanma kendimdeyim Yıkılıp devrilen çürümüş ağaç gibiyim Dışım dirençli olsa da İçimi sorma kendi sokaklarında kaybolmuş gibiyim Duvarlar ıssız duydum ki sessizmiş Gözlerim bakar görmüyorsa yine sensizmiş Geçtiğim yollarda gezindiğim yerlerin hafızamda izi kalmış Bakıp görmek mi duyup işitmek mi? Yoksa sonradan hepsini gülüp geçmek mi? Anla dersen benim anlayacak halim mi kalmış Uzattım uzandığı kadar Geri çekiyorum bedeni mi kimse kalmamış Yalan yanlış sevdalar içimde oturmuş Dünyamsız dünyasız dünden eksik kalmış haldeyim |