Dudaklarının Çatlayan Susuzluk Baharında
Sana güneşi sunmuştum avucumda
Sonbaharın yağmurları değmeyecekti Masum bedenin her tarafına Islanmayacaktı kirpiklerin Yağmurlar ile birlikte ağlamayacaktı gözlerin Kucak açmıştım tüm yalnızlığa Göğsümde avutmuştum tüm acıları Dokunmasın sana diye Özlemlerin her birini savurmuştum Kül gibi toz gibi etrafa Bir kelime ile yanı başında anla diye Bazen bağırmalar kadar uzaktım sana Bir kum tanesi gibiydim dünyanın etrafında Belki de bir yağmur damlası gibi olmalıydım Yan yana omuz omuza Düşüncelerdi bakmalar da Bazen de bakışların ortasında Göz bebeklerinin içinde yerim vardı Anlarcasına adı kalmıştı Zemheri soğukların ateşi olmaktı Dudaklarının çatlayan susuzluk baharında |