. . . bu şiiri suriye iç savaşı başlayınca yaşanan vahşet üzerine yazmıştım.

karanlık derin karanlık, artık her yer karanlık.
zifir gibi koyu karanlık, ölüm gibi ağır karanlık
yok artık en ufak bir ışık, her yönden sarıldık.
kapladı her tarafı gece dört yandan kuşatıldık

korkulu gözler ışığa hasret, kulaklar tetikte.
tutulmuş nefesler, insanlar beklemekte.
gözler dönmüş yukarı, açılmış eller havaya.
çığlıklar duyuluyor karışıyor yakarışlar duaya.
yükleniyor bütün suç işlenen günahlara.

yalvaran insanların titreyen elemli sesleri.
esirge bizi bağışla bizi ver ışığımızı ya rabbi.
korkuyor herkes, umutsuzluk sarmış her yanı.
hızlanmış nefesler, güven yok, her yerde acı.

nasıl oldu nedendir bilinmez değişti bazıları.
alıştılar karanlığa oldular gecenin evlatları.
kötülük her yerde açıldı cehennemin kapıları.
kardeş öldürüyor artık kardeşini kendi eliyle.
beslenmeye başladı insan yeniden insan etiyle

uzadı canavarların tırnakları sipsivri dişleri.
tam bir katliam şimdi bu öldür öldür bitmedi.
yerde yatıyor kurbanlar yenmiş ayakları elleri.
dağıldılar dört bir yana, insanlar korkuyla.
saklandılar canhavliyle mağaralara kovuklara

artık öldürmüyor insanları gecenin evlatları.
bağlıyorlar bir direğe içmek için kanlarını.
dünya eski dünya değil her taraf hep karanlık.
olmayacak ne yazık hiç gündüz ışık yok artık.

dünyada yaşamak için yok başka seçeneğin.
bağlayacaklar seni direğe içmek için kanını.
ya da uzayacak tırnakların sivrilecek dişlerin.
bağlayacaksın insanları direğe yaşamak için.
karanlığın içinde içeceksin iştahla kanlarını.






. . . ismail oral . . .