Aşk Vuslatım
Vuslat...
Ah aşk vuslat... Sen bana ben sana vuslat... Kader,ölüm,yaşamak Seni yaşamak... Bir gün gidecektin...Gittin Ömür dayanmaz...Günler yetmez... Kimse beni anlamaz... Çeken de anlamaz ... Günler ayları,aylar dünyayı kovalasa Sen yine dönmezsin... Ben artık feleğin suyundan içtim... Ölüm değil istediğim... Seninle ölmek... Yalnız başıma yürümekten sıkıldım... Senin ellerin,beni hep ama hep mutlu kılardı... Ama şimdi... Sen gittin Yoksun ne kokun ne adın ne bedenin Sen yoksun Bir masal gibi Bir rüya gibi yoksun Hemde birden gidenlerdensin... İhtimal yok dönmene... Hata ya bende... Ya seni sevmekte... Ya da durduğum bu acımasız şehirde... İmkansızı istemiyorum senden... Sana "Gitme" demiyorum... Ne olur gitme... Ve ben masada boş kağıda seni yazmayı tercih ettim... Bu sefer yazdım...Ama yazı senin gitmenle silinmişti... Komik bir masal gibi ama sevmek şakası olmayan... Belki hayat karartan... Belki seni bulan bir şeydir... Seni sevmek Bir filmin sonu gibidir... Ya sevinirsin ya üzülür... Üzgünüm... Alper Halaçoğlu... |