AYYAŞ / yavaş yavaş...
İçinde ki nefreti ta kökünden sökmeyen
Dünya varına kanıp Hak yola gül dökmeyen Hakk’ka niyaz ederek önünde diz çökmeyen Kimler hep yavaş yavaş adın koyarlar ayyaş Medet ya Hak deyip te eşiğini öpmeyen İhsanı kerem etse asla geri tepmeyen Gözünde ki merteği kimseye elletmeyen Cimler hep yavaş yavaş adın koyarlar ayyaş Hani ya bir zamanlar yeyip içip doyduğun Aktan karayı seçip birer birer soyduğun Ahirete göçerken terekene koyduğun Simler hep yavaş yavaş adın koyarlar ayyaş El emeği göz nuru didin tırman derdiğin Her zorluğu aşarak muradına erdiğin Candan özge cananım bilip değer verdiğin İmler hep yavaş yavaş adın koyarlar ayyaş Bunca yokluk içinde yaşarken kırk kanaat Ömür denen bu yolda adamlık zor zanaat Zulmü takdis edip de düzmedinse bir naat Mimler hep yavaş yavaş adın koyarlar ayyaş ... DOST KALEMLERDEN... Efkara pay biçermiş kaderin keder yanı Ruhu seyyar olanlar nasıl taşır ki canı? Ömür akıp giderken zaman geçen her anı Demler hep yavaş yavaş adın koyarlar ayyaş... Sevgili ustam, Şiirlerin ŞAİRİ’ne sonsuz teşekkürler... İnsan isen seversin insan gibi insanı Ancak böyle bulursun kâmil olan ihsanı Sen düşürme dilinden tatlı dilli lisanı Kelamlar hep yavaş yavaş adın koyarlar ayyaş Sevgili ustam, ESHAT’a sonsuz teşekkürler... Mehmet Ali ÇAĞLAR (Çağlar ABDAL) Ankara / Şubat 2020 |