ÜŞÜR RUHUM BİLE
ÜŞÜR RUHUM BİLE
Ben zaten bozuk bir çeşme Tıngırdatsan Akar çeşme Durmaz Demiştim kırık bir nokta Ne evvel ne evvelden bir önce ki Ne cümle sonu ne başı Kırık bir nokta Topraktayım Üstünü mü altını mı işgal ediyorum Bilmiyorum Altı da bir üstü de Hangisi daha nefessiz Bilmiyorum Hiçlikte zirve Ulaştığım terfi Seslerini duyuyorum Basıyorum notalara çıkmıyor ses Kalıyorum Notasız bir es’te Avuçlarım da ayaz Yürür adres sormaz yüreğime işler Üşür Ruhum bile Ruhum bile... SİBEL KARAGÖZ |