Henüz Yaşıyorken
Benim suçum yok.
Bana sorsalardı şayet, Ölmeden önce Yaşamayı isterdim en çok. Sarsalardı yalnızlığımı sıkı sıkı Huzurumu bölmeselerdi Gözyaşlarımı sorgulasalardı polisler Loş ışıklar altında Hapsolmasaydım karanlığa Soğuk odalarda Belki ben de inanabilirdim Dünya’nın güzelliklerine. Oysa avaz avaz bağırdım Mutsuzum! diye İnanmıyorum dedim hiçbirinize Ölüyorum dedim gözünüzün önündeyken Ölüyorum ben! Kimsecikler yardım elini uzatmadı Canhıraş feryatlarıma Oralı bile olmadılar Yarın arkamdan ağlayacaklarım, Henüz yaşıyorken. |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şairimi içtenlikle KUTLUYORUM...