Nefes almak bile sanki işkence
Sensiz bu şehirde yaşanmıyor ki
Gözlerim kan dolar inan her gece
Sensiz bu şehirde yaşanmıyor ki

Sokakları çıkmaz yüzler yabancı
Keder han olmuş, bende bir hancı
Yüreğimde büyür yetim bir sancı
Sensiz bu şehirde yaşanmıyor ki

Gökyüzü karanlık deniz kırmızı
Dağlardan da büyük bende ki sızı
Ben miyim bu aşkın sevda arsızı
Sensiz bu şehirde yaşanmıyor ki

Şarkılar ruhuma değmiyor artık
Bulutlar yas tutmuş yağmıyor artık
Bu can bu bedene sığmıyor artık
Sensiz bu şehirde yaşanmıyor ki

Gönlümde solarken gözümün feri
Hayalin sarıyor her an her yeri
Bırak şu inadı dön artık geri
Sensiz bu şehirde yaşanmıyor ki

Beni tanıyanlar mutlu sanıyor
Mutlu değilim ki içim yanıyor
Sızlıyor yüreğim, bağrım kanıyor
Sensiz bu şehirde yaşanmıyor ki

Bugün doğum günün unuttum sanma
Eğer unuttuysam adımı anma
Sarılıp alnından öpmek var amma
Sensiz bu şehirde yaşanmıyor ki

Anladım bu aşkın yok daha hayrı
Mutluysan orada sözüm yok gayrı
Sen orada bütün,bense apayrı
Sensiz bu şehirde yaşanmıyor ki

Ölmeden görmekti dileğim oysa
Bana ne de gitsin soran olursa
Helal olsun hakkım eğer ki varsa
Sensiz bu şehirde yaşanmıyor ki

Hani çok seviyordun nasıl caydın
Bir yıldız misali gönlümden kaydın
Beni de öldürdün bak gözün aydın
Sensiz bu şehirde yaşanmıyor ki

Sahildeki Şair/ Sinan YILDIZLI