AdsızKelimeler tükendi bul beni afitabım Bul beni incitmeden incinmeden cihanda Kaç kerre yüzüm sürdüm tükendi de hitabım Külüm kaldı geriye secde ettiğim handa Serzeniş değil amma ser veriştir şu halim Geçmeyen zaman aldı kalan son nefesimi Yazılıp çizilmedi bilinmeyen ahvalim Gölgede kalan kaldı tüketip hevesimi Fırtına biçtim canda karanlık bahçelerden Her dibe vurduğumda aydınlığına vardım Şimdi gözlerim âmâ eser yok artık ferden Bul beni incinmeden bul beni afitabım Afitabım isimsiz ve harfsiz yürüdüm ben Koca dünya karşımda ruhumdan daha şaşkın Ayağa düştü cismim yokluğu kürüdüm ben Değişmeyen gerçeğim yüreğimdeki aşkın Yolun sonu diyorum son efsunlu kelime Alfabemi kapattım sildim dudaklarımı Şu kısacık hayatta ne geçti ki elime Mezarımın başında bıraktım tüm varımı |