BUZ GİBİ
BUZ GİBİ
İnsan bazen bedeninden çıkıp düşlerin fırtınalar kopartan ıssızlığında adımlıyor... O adımlar izsiz ... O adımlar adım adım SENİ söyler O adımlar konuşur dinler O adı-M O can-ıM O kan-ıM Ben düş-tüM Ruhumdan ince bir sızı geçti Yüreğimi yok-l-AdıM AdıM AdıM Sensiz sessiz Yok-l-AdıN Buz gibi soğuk hüzün rüzgara sarılmış Esti esti Soğudum bardakta ki kahve gibi Her şeyden herkesten AdıN AdıM olm-Adı Su yürüdü Adı kaldı AdıM AdıM Buz gibi izi kaldı Buz gibi Ondandır mevsimsiz üşümem Ondandır her mevsim güz Buz gibi Buz gibi Sibel KARAGÖZ |