Elfia/ Dilden dile bilinmezlik ardında hiçliği arayan bir kayıp şehirdi şiir
Elfia öyle bir an öyle bir dem geldi ki
Binlerce şiirimi bir kalemde sildim ben Gönlümde kasırgalar başımda kara bulut Ne ismimden bir hece ne kendimi bildim ben Harfler semaya durdu pervaneye benzedim Nağmeleri ağlatan sazendeye benzedim Hiçliğe niyet ettim nazendeye benzedim Keskin bir bakış ile canımdan kesildim ben Elfia titriyorum bilinmezlik yurdunda Güneşin ortasında buzdan kale kurdun da Cevap mı bekliyorsun harfsiz soru sordun da Elfia sondan önce sönmüş bir kandildim ben Şimdi her zerre ateş pervanesini arar Gece göğümde güneş karanlığımı sarar Vakit geç oldu artık cevaplar neye yarar Düşünmeden kendini aşka atan dîl’dim ben |
Şimdi her zerre ateş pervanesini arar
Gece göğümde güneş karanlığımı sarar
Vakit geç oldu artık cevaplar neye yarar
Düşünmeden kendini aşka atan dîl’dim ben
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şairimi Kutluyorum.