Dağ Çiçeği
Morarmıştı kuşlar
Pembe güller dökülmüştü Dağ çiçeği ağlıyordu Kırıktı kelebek kanatlı Kapalı gözleri kış gibi yağıyordu geceye Dudakları gün ışığı oluyordu Vedalaştığı anılara Zemheri ortak olmuştu kirpiklerine Puslu bir cumartesi günüydü Kimseler yoktu Kuşlar ve ben vardım Bizler ağlıyorduk Dağ çiçeği gibi. |