Ey sevgiler şehrinin sokağının mor gülü,
Yüce dağların yeli, gönüllerin bülbülü,
Hasret gölünün seli, hicranın kırık dalı,
Yoruldum yollarında sükûta erdi dilim,
Sahte sevgilerine artık muhtaç değilim!

Seyrine çıkamadım yetişilmez dehrine,
Sevgini hiç görmedim dayanılmaz kahrına,
Artık öldürmez beni alışmışım zehrine,
Yoruldum yollarında sükûta erdi dilim,
Sahte sevgilerine artık muhtaç değilim!

Serap gibi serseydin vuslatı yollarıma,
Yaralı bir kuş gibi konsaydın kollarıma,
Hiç hazan düşer miydi baharda dallarıma,
Yoruldum yollarında sükûta erdi dilim,
Sahte sevgilerine artık muhtaç değilim!

Kefenledim yarını, defnettim dünlerimi,
Ayrıkotu gibisin sardın tüm genlerimi,
Ömrüne vakfeyledim tüm sensiz günlerimi,
Yoruldum yollarında sükûta erdi dilim,
Sahte sevgilerine artık muhtaç değilim!

Yapıştı sol yanıma senden kalan bir acı,
Yokluğun ağlatırken hüzünlerim baş tacı,
Sordum sende dediler, onmaz derdin ilacı,
Yoruldum yollarında sükûta erdi dilim,
Sahte sevgilerine artık muhtaç değilim!

Sensizliğe alıştım boynum bükük biçare,
Bekle diyorlar bana zaman dertlere çare,
Şu çetrefilli yolda kim ulaşmış ki yâre?
Yoruldum yollarında sükûta erdi dilim,
Sahte sevgilerine artık muhtaç değilim!

Dudaklarımda kaldı sana dair ne varsa,
Sevgi artıklarından herkes almış bir parsa,
Benim derman dediğim sinemi yaran yarsa!
Yoruldum yollarında sükûta erdi dilim,
Sahte sevgilerine artık muhtaç değilim.

Kendi kendini yaktı yüreğimdeki harlar,
Buz tuttu duygularım nerde o eski yarlar?
Hangi kışlarda kaldı özlediğim baharlar,
Yoruldum yollarında sükûta erdi dilim,
Sahte sevgilerine artık muhtaç değilim!

Kim bilir kaç mazluma taktın aşk kemendini?
Çoktan yıktın gönlümün dolup taşan bendini,
Fos çıktı sevgilerin boşa yorma kendini,
Yoruldum yollarında sükûta erdi dilim,
Sahte sevgilerine artık muhtaç değilim!

Hesabını keserken düşünmedim kârımı,
Neyim var neyim yoksa topla git tüm varımı,
Bundan sonra hiçbir şey dağıtmaz efkârımı,
Yoruldum yollarında sükûta erdi dilim,
Sahte sevgilerine artık muhtaç değilim!

Ümit Zeki SOYUDURU