O AN
An olur gönüllere bir yerden ateş düşer;
O an yere iner gök, şahlanarak kalkar yer! Ve gönül bir sevdanın heyecanını yaşar; O an karışır akıl, bedenle ruh derbeder! Bir an vardır gözlerin gözlere baktığı an; O andır gönüllerin kalplere aktığı an; O andır kıvılcımın ruhunu yaktığı an; Huşu içinde yürek, o an bitmesin ister! Ne zaman kavuşmaya döner kalpteki ilgi; Hasreti yaşadıkça aşka dönüşür sevgi; Ne zaman hissedilir ayrılık denen kaygı: O korkuyla sarıyor ruhu bitimsiz keder! O an düşer korkuyla sevgi yorgun kalplere; O an başlar, nefisle vicdan sonsuz harplere; O an yönelir yollar yokuşlara, sarplara; O an anlaşılır ki bir ömür olmuş heder Her yüreği yoklayan tatlı bir gizemdir aşk! İnsana hava kadar su kadar elzemdir aşk! Son nefeste dudakta muştulu zemzemdir aşk! O an başlayan yangın kara toprakta biter! Coşari der ki aşk bu, aşığa dağ kazdırır; Kimini kızgın çölde diyar diyar gezdirir; Kimini uslu eder, kimisini azdırır; Kimisini peşinden koşturur, şair eder! İbrahim COŞAR |