Ah o geçip giden zamanlar
Her şeyi içip giden zamanlar
Yıllar, aylar ve haftalar
O kadar yakınlar o kadar yakınlar
Sadece arada buzlu camlar var
Bir de ruhumu çimdikleyen
Derin, kıvrım kıvrım, upuzun
Bir sessizlik ki öper beni
Gözlerimden tuzlu tuzlu, hüzün hüzün

Hiçbir uçak görmedim ben
Kanatları çocukluğumdan daha geniş
Ve hiçbir meydan görmedim ben
Çocukluk ufkumdan daha açık
Daha parlak, daha rint, daha meneviş

Selam olsun çocukluğumda
Bizi bir mahalle oyunuyla
Kendimizden geçiren günlere
O günler, ne günlerdi!
Kimimiz savrulur rüzgâra ram olur
Kuru bir yaprak gibi eserdi
Kimimiz canhıraş seğirtir
Kıpkırmızı terlerdi
Bir yandan babam ünler
Bir yandan arkadaşlarım
Biraz daha oyna, oyna ne olur
Daha bitmedi oyun derlerdi.

O günler ne şenlikli, ne güzeldi
Ne kadar içten, ne kadar temiz, samimi
Bir zaman dilimiydi, değil mi

Mesut ÖZÜNLÜ