BEN İSTEMEDİMKİ
Ben istemedimki
Alışıyorsunuz değilmi yalnız yürümeye Yer zaman hiç önemli değil Gökyüzü beni sevdi her şey yolundaymış gibi Boğazım düğümleniyor yaralarım yeniden kanadı Gökyüzü ne kadar çekici Özgürlüğe kanat çırpan bir kelebek gibi Huzura kavuşmak kimin ne dediğini duymadan Korktuğum yer canımın en tatlı yeri evlat Huzurdur aşktır azalmayan cennet kokusudur Üfleyince geçer acısı kocaman bir kadın ken Annesinin ufacık deli yürekleri Oysa hayat çoktan sobelerdi beni Ama ben istemedimki Gözümden akan yaş kardeşlerimle ortak olacak Düşmedim gerçi kanat çırptım ürkek bir kelebek misali Herkez gidince onlar kalıyor yanında Alıp götürsede beni gökyüzü Yıllarımı bıraksalar bana sıcak şefkat dolu Annem derim HARİKA PİRLİ 26 Ocak 2020 |