Eriyen Benlik
Mum gibiyiz, yanıyoruz hararetle
Çalışırcasına bir yerlere yetişmeye Tüm dünyayı aydınlatıyoruz Ya da öyle sanıyoruz Kibrin aldatmalı aynasında Kendimizi kanatları eriten güneşten sayıyoruz Üstelik aydınlattığımız koca dünyanın Bir buğday tanesi olduğunu bile göremiyoruz Bir gün üflendiğimizde Ya da eriyip tükendiğimizde Asıl o zaman tanış olacağız Kendi benliğimizle |
Şiirimi okuduğunuz veya okuyacağınız için teşekkürler…
Şiir yaşam biçimimizdir…
Şiirinizi Beğendim...
....................................... Bitmez selamlarımla..