Kaybetmek
Kaybetmek gittiği günün takvim yaprağını koparamamaktır
Gidişini izlemek ama inkar etmek Dünyanın ters yüz olduğunu sanmak Ama araf gözlerle gülen yüzleri izlemektir Kaybetmek onun sana son dokunduğu yeri okşamak Sonra da o ellere bir daha dokunamayacağını bilmektir Kokusunun bile terk ettiği kıyafetini Sanki oymuşçasına en değerlin etmektir Kaybetmek en sevdiği şarkıyı duyduğunda Başka hiçbir şey duyamamaktır Kalbine prangalar vurup Düşlerde başını omzuna koyabilmeyi dilemektir Kaybetmek hiç deniz görmemiş bir bedeviyi Okyanusun en derin noktasında yalnız bırakmaktır Yüzme bilmez, Mercanlar sonsuz istirahathanesi olsun ister, Ama ne bir adım geri atabilir ne de bir adım ileri Kaybetmek kaderin en çileli cilvesidir Daha tanıştığın gün başlayan bir işkence Izdırap ateşlerinden bir yangın Ama ne bir iz bırakır ne de duman Sadece sen bilirsin yangın çıktığını bir de giden... |