HEP AYNI DÜŞ
Gülüşümdü kuruyan dudak mesafesinde kar tanelerini kıskandıran ağıt
gönlümde bi çerçeve çiziyorum
Hasretine
Çıkmaz sokak sınırları sen müebbeti ben
Hüznün gözyaşları günün içinde burkula burkula vida gibi deler gün kıvrana kıvrana biter
O aşina olduğum ezber ettiğim saatleri sanise şaşmaz işlerim yürek gerilmiş gergef en çok ayrılığa düşer alından sarıya çalar goncadan kuruyan dökülen gül-e...
geceyi gidişinde tanırım tanış olmak acıya kapıları sonuna kadar açmış
Soluğum sarı bir Gül-de kalmış
Oysa düşlerim de sarı sıcak sabahlar olur du öperdin bakışların sorardı
Hep aynı soru
Hep aynı
Bozuk bir saat gibi
GÜLÜŞÜNDEN ÖPEYİM Mİ
Hep aynı cevap
Hep aynı
Pışık...
Ve hep aynı cevap
Hep aynı
BIRAK ORDA ŞİİR KALSIN ÖPÜŞÜM
Hep aynı düş
Hep aynı
Uyanış kara geceden daha bir kara sabahın saçlarına tarak vurur
Öyle derinden vurur Kİ
Hep aynı kanayış
Hep aynı
Kabuksuz yara
Hep aynı
SİBEL KARAGÖZ