ANNEME

Sabah namazından sonra hep yatardım
Ama bu sabah yatmadım anne,
Namazdan sonra hem dua ettim hem ağladım
Çünkü seni çok özledim anne.

Hani sen namazdan sonra bahçemizde dolaşırdın ya,
Bende öyle yaptım bu sabah.
Seher vakti herkesin uykuda olduğu saatte
Evimizin bitişiğindeki parka çıktım
Biraz dolaşayım diye,
Birazda seni yad edeyim diye.

Dolaşırken parkta güller gördüm anne
Güllerde seni gördüm anne
Güllerde kendimi gördüm anne
Güllerin vefasında vefasızlığımı gördüm.

Aslında bahçıvan onlara çokta bir şey vermemişti,
Hep görürdüm evimin penceresinden.
Birazcık toprağını eşelerdi yaban otlarını ayıklardı
Sonrada okşar gibi dalını budağını toplardı.
Ama sanki hep bir şeyler söyler gibiydi
Bahçıvanın kıpır kıpırdı dudakları.
Beklide kendince türkü söylüyordu?
Belki de sevdiğini söylüyordu onlara?
Ne bileyim işte anne adam bir şeyler söylüyordu.

Oysa senin ellerin nasırlı olsada
Bahçıvanın çapasından daha yumuşak ve tatlıdır,
Bahçıvan günde bir tas su verirdi beklide
Bazen de hiç gelmediği günler olurdu
O soğuk kış günlerinde aylarca gelmedi.
Ya sen kaç gece kalktın da uykundan süt verdin anne,
Beni kaç gece yalnız bıraktın anne?
Bahçıvan beklide türkü söyledi,
Ya senin ninnilerin anne?
Bir bayram çorabım yok diye ağlamıştım
Benimle birlikte sende ağlamıştın.
Anne ben kocaman olmuştum
Ama sen hala namaza kaldırırken başımı okşardın,
Biricik oğlum diye yere göğe sığdıramadığın
Allah’a yalvar yakar şükürler ettiğin
Yemeyip yedirişin, giymeyip giydirişin
Haşa, seni bana köle eden değil mi sevgin.

Anne, kuru bir dal; bir tas suya biraz okşanmaya
Böyle deste-deste elvan-elvan güller verirken
Vefa üstüne vefa sergilerken bahçıvana
Ben sana ne verebildim dertten başka gözyaşından başka.
Okula gittim ağladın, askere gittim ağladın
Evlendim, torunların oldu biraz seveyim dedin,
‘’ Köyde geçim zor, çocukların istikbali yok’’ dedim,
Gurbete çıktım, hasret ateşleri yaktım yüreğine
Her gün öpülesi ellerini bayramdan bayrama
Zor öper oldum anne.
Vefasızlık üstüne vefasızlık sergiledim.
Ama yine söz anne, okullar bitsin
Hemen göndereceğim çocukları, kızım dediğin gelinini de.

Şimdi o kışın kuru dalları katmer-katmer gül dolmuş anne
Yönlerini de çevirmişler doğacak güneşe
Üzerlerinde de inci-inci çiğ tanesi.
Onlar güneşe dönmüş sen kıbleye dönerdin,
Seccadenin başında bir beyaz gül gibi açılan ellerin
Bize göstermeden sildiğin çiğ tanesi gibi gözyaşların
Şimdi bir kor gibi yüreğime düştü anne seher vakti.
Ne yapayım anne tutamadım gözyaşlarımı.

11 NİSAN 2007
Hulusi DENİZ