ÇOLUK ÇOCUK PERİŞANYine savaş, yine kan; doymadı mı gözünüz? Çadırlar suya batmış; çoluk, çocuk perişan. Allah’tan korkunuz yok, taşa dönmüş özünüz, Dünya uykuya yatmış; çoluk, çocuk perişan. Aylan suda boğuldu, Erva soğuktan dondu, Onların yalnızlığı kalbime çok dokundu, Gözyaşları içinde Fatihalar okundu, Herkes bir acı tatmış; çoluk, çocuk perişan. Mazlumlara sorulmaz ne ırkı, ne inancı, Cana değen her kurşun, bırakır aynı sancı, Batılı dediğiniz; bin bir yüzlü yalancı, Onları çoktan satmış; çoluk, çocuk perişan. Fitne zuhur edince kardeş kardeşe düşmüş, Onların bu haline medeniler! Gülüşmüş, Yağmalanan malları batılılar bölüşmüş, Sulara zehir katmış; çoluk, çocuk perişan. Hele biraz düşünün! Bu neyin kavgasıdır? İdrakten yoksun olan, şeytanın tayfasıdır, Sadece insan olmak, herkesin paydasıdır, Sefalet gelip çatmış; çoluk, çocuk perişan. Batının şeytanları Hak’tan çok uzaktılar, Bütün Ortadoğu’ya ateş atıp yaktılar, Zenginliği sömürüp, posayı bıraktılar, Vicdanı çöpe atmış; çoluk, çocuk perişan. Bu ne sefil hayatmış; büyük, küçük perişan. Sabri Koca |
Güzel şiirdi, beğeniyle okudum...
Şiirinizi sevdim...
.................................Bitmez selamlarımla..