EMMOĞLU (12) / kara koyun...
Miras kalmış sürüsünün soyundan
Vazgeçmemiş o da eski huyundan Zıkkımlanır iken namert toyundan Meğliyerek içip gitmiş emmoğlu Nasip almayınca gözü doyumdan Uzun ince yola düşmüş boyundan Yılanlar da çıkar iken koyundan Meğliyerek sıçıp gitmiş emmoğlu İrtibatı kesmeyince sayından Ve de onun karındaşı bayından Derken ipi geçirmişler boyundan Meğliyerek uçup gitmiş emmoğlu Faydası yok deyip senin oyundan Daha derinlere atmış kuyundan Ayrılınca son hissiyat duyundan Meğliyerek geçip gitmiş emmoğlu Yemini yer içer iken suyundan Acı haber gelmiş kara koyundan Kasap amca kesivermiş oyundan Meğliyerek göçüp gitmiş emmoğlu ... DOST KALEMLERDEN... Bir saraylı yünlerini yolunca Yolunandan yastık yorgan dolunca Ahır kapısını açık bulunca Meğleyerek kaçıp gitmiş emmoğlu Sevgili üstadım, MİRİM’e sonsuz teşekkürler... Mehmet Ali ÇAĞLAR (Çağlar ABDAL) Ankara / Ocak 2020 |
Beğenerek okudum mükemmel bir şiir olmuş kutlarım Hocam
Selamlar saygılar..